War zone, wijn en wisselkoersen

War zone. Centrum van Talca. Huizen half in puin, verbrand hout, scheuren in muren en eromheen houten hekwerk met kippengaas. Het blijken de overblijfselen van een aardbeving uit 2010 met 8,5 op de schaal van Richter. Bij de wijngaard Bodega Balduzzi later op de dag blijken ook de gevolgen: een verwrongen tank (foto) en het feit dat alleen al bij deze wijngaard een half miljoen liter wijn verloren is gegaan. De wijn zelf was erg peperig en onrijp. Geen aanrader. Geen verrassing dus ook dat 90% geëxporteerd wordt en het meeste ervan naar Azië. 

We hadden ons trouwens een beetje verrekend met de nachtbus naar Talca. We werden dus onaangenaam gewekt om kwart over vijf met de mededeling dat we  zo uit moesten stappen. We wisten al dat er geen werkelijk busstation zou zijn (Talca is vrij klein), maar midden in de nacht in een buitenwijk gedropt worden is ook weer zoiets. Gelukkig was er een happige taxi-chauffeur (voordat we het wisten lagen de tassen in de kofferbak), die ons keurig bij een hostel dropte en wachtte of er plek was.

Na Talca wachtte Santiago op ons. We hadden via AirBNB een topappartement (eerste dagen zonder verwarming, maar een oven open aanzetten doet wonderen) met gym gehuurd. Santiago was een heerlijke stad. De nodige koloniale gebouwen, hippe wijkjes, goede restaurants, fraaie cocktailbars, chaotische markt met joodse/Chinese/oosterse/Arabische/nogveelmeer gemixte wijk en een tweetal heuvels met gave uitzichten over de stad en de prachtige besneeuwde toppen van de Andes. Tel daar nog een winkelcentrum met leuke kledingwinkels (onze backpacks zitten nu echt vol) bij op en Santiago is onze stad. 

Maarrrrr..... Dat is nog niet alles. In de omgeving zijn tal van wijngaarden en wij hebben Concha y Toro bezocht: de 2e wijngaard in productie en beursgenoteerd. Back home bekend van Casillero del Diablo. Mooi verhaal achter die naam: de kelders heten zo, omdat de eerste eigenaar van het landgoed wilde voorkomen dat dorpelingen zijn goede wijn uit de kelder stalen, dus vertelde hij dat de duivel er zat. De tour en tasting was wat fabriekswerk, maar de wijn was erg goed. We hebben de nodige soorten geproefd, omdat we met 2 andere Nederlanders en een Canadees (brandpreventie-expert vol verhalen; hij pleit voor sprinklers in iedere woning: get them now!) uitwisselden. En dat allemaal in de volle zon.

De havenplaats Valparaiso was de volgende stop. Deze stad is op 34 heuvels gebouwd en heeft daarom tal van funiculars (foto!) waarvan sommigen nog steeds werken. De gekleurde huisjes liggen prachtig in de heuvels. De oude huizen zijn van adobe (soort klei) met golfplaat. Het verhaal erachter is goed: toen schepen nog om Zuid-Amerika heen moesten varen namen ze golfplaten als ballast mee om door de ruige zee langs Antarctica te varen, die ballast dumpten ze in Valparaiso. De kleur is ook hier van overtollige verf.

Vanuit Valparaiso zijn we met een nachtbus (nr 4) de Andes overgestoken naar Mendoza in Argentinië. In de vorige blog schreven we al dat de Chilenen nogal (understatement) strikt waren bij binnenkomst. Bizar genoeg is dit nog erger bij vertrek en worden de Argentijnen daar ook strikter van. We zijn van half twee tot kwart voor vier 's nachts bezig geweest om de grens over te steken, waarbij we zeker meer dan een uur in de vrieskou (bovenop de Andes!) gestaan hebben om de paspoorten en de bagage te laten controleren. 

Mendoza staat uiteraard bekend om de wijn. We hebben hier wijngaard 4 (boutique wijngaard Carinae) 5, (boutique wijngaard MEVI), 6 (mediumsized Kaiken) en 7 (mediumsized Vistalba) bezocht. Allemaal erg lekkere wijn en -typisch aan deze streek- veel Malbec. De eerste twee al fietsend door de Maipu-streek en de laatste twee lopend door Lujan de Cuyo met ook hier prachtige vergezichten over de Andes. We zijn wellicht beginnende vinologie-nerds, maar het was leuk om de verschillen ten zien: verschillende druiven, manieren van opbinden en irrigatie, houten, stalen en betonnen vaten, kelders, Frans en Amerikaans eikenhout, etc.

Maandag was het trouwens verwendag. We zijn naar een spa in de bergen geweest met warm mineraalwater recht uit de berg. Een modderbad en massage maakte het helemaal af! Niet jaloers worden ;-). Vanaf de busstop liepen we over een verlaten spoorrails naar de ingang. Er liggen heel veel ongebruikte spoor- en tramrails in Argentinië. Zelfs grote steden als Mendoza hebben geen treinverbindingen meer met andere plaatsen. Allemaal vervangen door talloze bussen. Maar het blijft een bizar gezicht om veel spoorrails te zien verdwijnen in huizen, speeltuinen of gewoon vol met asfalt.

Het geld wisselen heeft een derde deel gekregen. We hebben vandaag 1300 dollar gewisseld in peso's met een koers van 1:11,1, terwijl de officiële koers ong. 1:8 is! Deze wisselkoers krijg je niet bij officiële kantoren, maar op straat. We hadden gevraagd waar we de wisselmannetjes konden vinden. Je herkent ze vrij snel. Ze staan langs de kant van de stoep niets te doen met een heuptasje om. Je weet het zeker als ze 'cambio' ('wisselen') of 'dollar' roepen als je langsloopt. Dan start het onderhandelen over de wisselkoers. De ene keer in het Engels, dan in het Spaans of door intypen in een mobiele telefoon. Als je het eens wordt, loop je mee naar 'kantoor'. Dat betekent een vaag winkeltje in een winkelcentrum. De eerste keer een mini naai-atelier en de tweede keer een van-alles-en-nog-wat winkeltje. De vraag is of er ooit iets verkocht wordt. Dan begint het tellen. Zij zijn snel klaar met de 100 dollar biljetten. Wij tellen stapels geld en checken of het allemaal echt is (hoe voelt het papier en is er een watermerk). Een bijzondere ervaring en ons verblijf in Argentinië wordt er stukken goedkoper van!!

We zitten nu in de nachtbus naar Cordoba. Hopelijk lukt het om te slapen: linksvoor ligt een oudere man hard te snurken en voor ons een stel met baby en kind van 2. Verder staat er een slechte nagesynchroniseerde science fiction film te hard aan. We zullen zien.....

Nog een kleine merkwaardigheid in Chili: als je thee bestelt zetten ze een leeg kopje met zakje neer. Vervolgens vragen ze of je heet water in je kopje wilt...... Het blijft de vraag wat er gebeurt als je nee zegt!

Helaas hebben we dit keer (nog) geen foto's kunnen uploaden, omdat de card reader stuk is en Apple in Argentinië lastig te verkrijgen is, hopelijk lukt dit snel!