Hemelse tempels, helse busreis en olifanten

Na de hustle en bustle van Bangkok zijn we naar de koningsstad van Sukhothai gegaan. Prachtige 13/14e eeuwse tempels staan hier verspreid over een groot gebied, waar je onder een strak blauwe lucht doorheen fietst. Metershoge staande en zittende Buddha-beelden naast stupa's ondersteund door 36 stenen olifanten en alles omringt door vijvers vol waterlelies. De leeftijd van de tempels is te zien, maar het blijft een lust voor het oog.

De dag erop zaten we alweer in Chiang Mai. Een beetje een noodzakelijke stop onderweg naar Laos, maar de moeite waard vanwege de backpackerssfeer (heerlijke cafés, bars en restaurants) en de 17-19e eeuwse tempels, allemaal rijk versierd met goudverf, schilderingen over het leven van Buddha, talloze prachtige Buddhas, mozaïek, houtsnijwerk en ga zo maar door. 

Wij herinneren Chiang Mai ook omdat we daar de rest van onze reis bedacht hebben. Heel, heel langzaam (maar nog steeds veel te snel) komt bij ons het besef dat er een einde aan dit prachtige avontuur komt. Onze planning was om nog vooral door Zuidoost Azië te reizen, maar dat leek ons wat teveel van hetzelfde, dus terug aan de tekentafel om figuurlijk de wereldkaart uit te rollen en bestemmingen te bedenken. En het lijkt ons het gaafst om na Laos, Cambodja en Vietnam naar Japan te reizen en daarna af te sluiten in Zuid-Afrika! De tickets zijn in the pocket, dus nu 'moeten' we wel ;-).

Vanaf Chiang Mai zijn we naar Laos gereisd langs de meest achteloze grensbeambte van de hele wereld. Deze Thaise meneer heeft het voor elkaar gekregen om Jara met Martijn's paspoort uit te laten reizen en andersom. Dus je krijgt een paspoort, dat scan je, maakt een foto van degene die voor je staat, bladert het door om een stempel te zetten en je krijgt het niet eens voor elkaar om een man van een vrouw te onderscheiden... Bij andere mensen was hij vergeten om een stempel in het paspoort te zetten, waardoor die bij de immigratie van Laos weer helemaal terug konden.

De volgende dag was opnieuw een reisdag om naar Luang Prabang te komen, althans dat was het idee. Vol vertrouwen kwamen we bij het busstation aan, omdat we kaartjes voor de VIP-bus hadden, dus dat moest goed komen. Helaas! De bus had een soort ligbedden, die te kort en met een hoek erin waren, in drie rijen met gangen ertussen. Nu was dat niet zo erg geweest als dat alles was. Na een halfuur stapte er lokale mensen in die op krukjes tussen de ligbedden kwamen zitten. Nu was dat nog steeds niet zo erg geweest als dat alles was. De meeste van die locals bleken echter enorm wagenziek te worden. Tussen ons in zaten drie locals al binnen een kwartier constant over te geven. Een ontzettend smerige, misselijkmakende ervaring. Vervroegd uitstappen!

Zo kwamen we in Luang Nam Tha. Een klein dorpje, vooral de moeite waard vanwege het national park. In het kader van 'nu we er toch zijn' hebben we een trekking door dit park gemaakt. Vooral de lunch op houtvuur, waarbij bamboo werd gebruikt om het eten in te koken, een spit van te maken, eetstokjes, kookgerei, vijzel en waar het eten in werd geserveerd, was een hoogtepunt. Qua wildlife was het hilarisch om mee te maken dat de gids je stevig bij de arm pakt om een eekhoorn aan te wijzen alsof het om een bedreigde diersoort gaat. Rondlopen door 'authentieke' dorpjes met schotelantennes geeft altijd een dubbel gevoel.

De dag erna met een normale bus naar Luang Prabang. Deze stad staat vol met tempels aangewezen als werelderfgoed. Absoluut prachtig! Ook bijzonder, hoewel erg toeristisch, is de Tak Bat-ceremonie. Iedere dag bij zonsopgang komen zo'n 200 monniken uit de tempels van de stad naar de hoofdstraat om daar in een lange stoet aalmoezen te ontvangen. Een ceremonie die begonnen is in de 13e eeuw! Veel lokale mensen en inmiddels ook toeristen zitten dus in een lange rij om deze monniken eten aan te bieden. Een deel van dit eten geven monniken weer terug aan bedelende kinderen langs dezelfde route. Een indrukwekkend gezicht om monniken van jong tot oud hieraan te zien deelnemen.

Hierna is Martijn naar een olifantensanctuary gegaan. Echt geweldig om twee dagen lang zo dicht bij deze enorme dieren te zijn. Ik heb ze eten gegeven, dat ze met hun slurf uit je hand pakken of soms goedvinden dat je het zo in hun mond stopt. Ik heb met ze gebadderd en ze gewassen. Ik heb ritjes met ze gemaakt en ze naar de jungle gebracht en 's ochtends weer opgehaald. Heel leuk was ook om te merken dat 'mijn' olifant steeds beter luistert naar je commando's. Een heel bijzondere ervaring.