Ondergrondse rivier, retro bowlingbaan en Angkor Wat

Vientiane is een cosmopolitische stad - voor Aziatische begrippen. Baguettes met foie gras, pain au chocolat, sushi en creatieve cocktails. Maar uiteraard ook tuktuk's, straatstalletjes en night markets. En... Het allerslechtste National Museum dat wij hebben gezien (en dat wil inmiddels wel wat zeggen). Als iets een opknapbeurt en update kan gebruiken! Hartstikke leuk was het om strikes te gooien op de enorm retro (oud?) bowlingbaan. Verder nog een namaak Arc de Triomphe en 18e eeuwse tempels.

Het meeste indruk maakte echter het COPE Centre. Onderdeel van de Vietnamoorlog was de Secret War, waarin de USA gedurende 9 jaar iedere 8 minuten een bombardement op Laos en Cambodja uitvoerde (omdat de Vietcong zich ook daar verschool). Hiermee zijn 240 miljoen clusterbommen op deze landen gevallen, waarvan 30% niet geëxplodeerd is! Dit zorgt nog ieder jaar voor veel slachtoffers, mede ook omdat naar scrap metal wordt gezocht en ook jonge kinderen metaal dus oppakken. COPE geeft hierover informatie en levert kunstledematen en revalidatie. Belangrijk werk!

Na Vientiane zijn we naar de Kong Lor Cave gegaan. Dit is een 7,5km lange grot waar we met een longtailboot doorheen zijn gevaren. Het enige licht komt van je zwakke hoofdlampje, waardoor het een beetje creepy ervaring is! Door een cashprobleempje, zijn we versneld teruggegaan naar Vientiane. Dit betekende enorm lokaal transport (achterin een soort pick-up op geïmproviseerde bankjes), zoektocht naar eten, busje wisselen op een willekeurig kruispunt en overnachten in een stad met 1 guesthouse. Back to basic!

Naar Siem Reap zijn we gevlogen. De vertraging van 6 uur omdat er een ander vliegtuig moest komen mocht de pret niet drukken. Grappig waren ook de glazige ogen van de official toen wij om compensatie vroegen (we hadden toch al een flesje water gekregen?!). Siem Reap is de plaats naast de Tempels van Angkor, het grootste religieuze complex ter wereld. Enne....mooi, Mooi, MOOI dat het is. De bekendste tempel, Angkor Wat is waanzinnig bij zonsopgang (foto!). Maar ook de strijd tussen natuur en tempel bij Ta Prohm, waar bomen met dikke wortels op en over tempels groeien is een prachtig gezicht. Over gezichten gesproken: de Bayon is een tempel met 174 metershoge gezichten aan alle kanten van de torens, misschien nog wel mooier dan Angkor Wat. Tot slot stonden we versteld van het wonderschone beeldhouwwerk op Banteay Srei. Allemaal een lust voor het oog!

Siem Reap kent verder nog het National Landmine Museum. In Cambodja liggen ook nog veel Unexploded Objects (UXO's), maar niet alleen van clusterbommen. Door de burgeroorlog en strijd tegen de Rode Khmer daarna zijn honderdduizenden landmijnen gelegd, waarvan vele dus ook nog op scherp staan. Dit museum is opgezet door een oudkindsoldaat die vroeger die landmijnen legde en nu teams opleidt om ze te ontmantelen.

De Rode Khmer was het ultracommunistische regime van Pol Pot. Dit regime heeft het in nog geen 4 jaar ('76-'79) voor elkaar gekregen om 3 miljoen mensen te laten sterven door honger, oorlog en terreur op een bevolking van 8 miljoen. Binnen 48 uur nadat ze aan de macht kwamen hadden ze religie afgeschaft, kerken, tempels, scholen, instellingen en ziekenhuizen gesloten en iedereen het platteland opgestuurd om op collectieve boerderijen (lees: werkkampen) te werken. In de Tuol Sleng gevangenis in Phnom Penh werden vijanden van het regime (oftewel: alle andersdenkenden) opgesloten in erbarmelijke omstandigheden en bruut gemarteld. Van de 20.000 gevangenen zijn er slechts 7 overlevenden. Het vermoorden gebeurde op killing fields, waarvan Choeung Ek dat wij bezochten er een is. Gevangen werden hier doodgeslagen met van alles dat voor handen was, om kostbare kogels te sparen. Hun geschreeuw werd gesmoord met harde communistische muziek. Het allerstilst werden wij van een boom waartegen baby's werden doodgeslagen, om te voorkomen dat er iemand van een familie achterbleef om ooit wraak te kunnen nemen. Deze horror heeft een diepe, diepe, onuitwisbare indruk bij ons achtergelaten.

In Phnom Penh staat verder een koninklijk paleis met verschillende tempels, te vergelijken met het paleis in Bangkok maar een stuk serener. Een van de tempels heeft een massief manshoge gouden Buddha met bijna 10.000 diamanten erin en een vloer van zilveren tegels! Na zoveel edelmetaal-geweld was het tijd om Cambodja te verlaten. De volgende dag zijn we met een boot de Mekong afgezakt op weg naar Vietnam. En met goede timing! Die avond was het Vietnamees Nieuwjaar met duizenden mensen op straat, een prachtig bloemencorso en schitterend vuurwerk (vuurpijlen die wij nog nooit ergens gezien hadden). Welkom Vietnam!