The story continues: Aqaba (Jordanië)

Na een kleine drie weken in Nederland te zijn geweest, zijn we de 16e richting Aqaba (Jordanië) vertrokken. De tickets waaruit we konden kiezen hadden allemaal een nadeeltje: of middenin de nacht vertrekken of middenin de nacht aankomen. Middenin de nacht aankomen dan maar. Dus zo gebeurt het dat je om half vier 's nachts op een mini-vliegveld een taxi zoekt. 

Een taxichauffeur wilde ons en een ouder Duits echtpaar wel meenemen. Hij wist wel waar ons hotel was en de prijs die wij wilden was prima. Eenmaal aan het rijden bleek niets hiervan waar. De taxichauffeur sprak nauwelijks Engels en belde iemand om te vertalen. Aan hem hebben we uitgelegd waar we heen wilden en hoeveel we wilden betalen. Dat duurde even en bij het onderhandelen (met heen en weer geven van de mobiel) zijn we bijna 2 keer uit de taxi gezet, maar uiteindelijk kwamen we bij het hotel aan.

Daar deed de volgende verrassing zich aan: alles donker. Meerdere keren hard bellen, nog harder roepen en telefoonnummer van het hotel bellen had geen effect. Uiteindelijk maar over het hek geklommen om halverwege het pad de bewaker op een ligbedje tegen te komen. Kostte serieus moeite om de man te wekken...

In de eerste dagen hebben we langs het zwembad gezeten, bij een luxe hotel langs het zwembad gezeten en langs het strand gezeten. Erg inspannend dus... Verder heeft Martijn de PADI duikcursus gedaan. Erg bijzonder om zo onder water langs het koraal en tal van vissen te zwemmen. Alsof je door een aquarium zwemt!

Het is hier een stuk islamitischer dan wij dachten. Totaal gesluierde vrouwen zijn absoluut geen uitzondering, soms met handschoentjes (het is hier 38 graden) en al. Gevolg is ook dat zelfs als Jara een lange broek en shirt met mouwtjes aan heeft er continu gekeken of geroepen wordt. Maar het heeft ook mooie kanten: je ziet niet elke dag iemand zijn kameel (eigenlijk dromedaris) bij de moskee parkeren (foto!).

Wij hebben inmiddels al in de woestijn van Wadi Rum geslapen en Petra bezocht, maar daarover de volgende keer meer!

Al met al: 'Welcome to Jordan'. Dit zeggen ze allemaal tegen ons. Moet een bijzonder succesvolle SIRE campagne zijn geweest...

PS Heel grappig hoe we na 4,5 maand Zuid-Amerika geprogrammeerd waren: de eerste dagen zeiden we nog steeds vaak Si en Gracias.