Heilige rivier, Buddha en de Himalaya

Varanasi is adembenemend. Iedere zonsopgang en zonsondergang zijn er tienduizenden mensen die langs de kant en IN de rivier de Ganges samenkomen, bidden en offeringen doen. Velen ervan traditioneel gekleed in prachtige kleurrijke sari's voor vrouwen en een soort rokken voor mannen. (Side note: bij een traditionele sari hebben vrouwen een broek aan, alleen letterlijk...) Iedere avond zijn er ook ceremonies met muziek en een soort van dans (foto). Het meest indrukwekkend zijn de overledenen die op bamboe stretchers door de nauwe straatjes naar de Ganges worden gebracht en daar op een houtstapel worden verbrand. Dat gebeurt continue, waarbij op een klein stukje oever dus een aantal brandstapels branden, lichamen aankomen, hout wordt aangevoerd en houtstapels worden opgebouwd. Voor ons een everlasting impression!

Daarnaast is Varanasi een netwerk van nauwe straatjes met teveel koeien die het soms nukkig  door de mensenmassa beuken, waarbij er eentje op Martijn's voet stond. Ook hebben veel rooftop restaurants een soort kooiconstructie, zodat de talloze apen die over de daken van de stad slingeren de dahl niet van je chapati eten.

Na Varanasi volgde een lange dag naar Lumbini in Nepal. Eerst met de trein (niemand weet waarom de trein een halfuur bij het voorlaatste station blijft stilstaan), toen met de gedeelde taxi (4 man op de achterbank en 1 op de middenconsole voorin bij een mediumsize auto kan best), daarna een hoop gestempel en formulieren om de grens over te komen om het laatste deel door het donker in een taxi naar Lumbini te racen (een soort videogame waarbij de chauffeur alle fietsers zonder licht probeert te ontwijken). Een topdag dus ;-)

Lumbini is de geboortestad van Siddhartha Gautama, een stuk beter bekend als de Buddha. Een steen markeert de exacte plaats waar hij zou zijn geboren met biddende monniken rond een Bodhitree. Daarnaast staan er tempels van verschillende landen in elk hun eigen typische bouwstijl. En het was goed  om weer eens oer-Hollands rond te fietsen.

Na een busrit van 9 uur, waarin we toch echt minder dan 300km hebben afgelegd (?!) bereikten we Pokhara. Pokhara ligt aan een prachtig meer met uitzicht op de Himalaya en heeft een bijzonder toeristische lakeside, waar we heerlijk een paar dagen hebben uitgerust. 

Omdat we de bergen niet konden weerstaan, zijn we vanuit Pokhara een trektocht gaan doen in de Himalaya. Voor ons de eerste keer zonder gids of drager en bepakt en bezakt met een routekaart, waterflessen, schone sokken en chocoladerepen zijn we vertrokken. De eerste twee dagen hebben we in totaal meer dan 2500 meter geklommen om ons hoogste punt, Poon Hill, op 3.210m te bereiken en daar de zonsopgang te zien met uitzicht op de pieken van Himalaya, waarvan 2 boven de 8000m (wistjedatje: alleen de Himalaya heeft toppen boven de 7000m). Hoewel de tocht vaak in 5 dagen wordt gelopen, hebben wij de laatste 3 dagen in 2 dagen gelopen waarbij vooral de 3e dag pittig was (bijna 1200m klimmen, 1900m dalen en 10 uur trekken). Naast de prachtige uitzichten op de Himalaya liepen we door dorpjes waar de tijd stil heeft gestaan, prachtige terrasbouw, misty forests, beekjes en watervallen, jungle en bamboebos. Een fantastische tocht die naar meer smaakt. Een trektocht naar het Everest Base Camp staat op onze bucket list!

Oh ja, stel je voor dat je om half zeven 's ochtends uit je kamer komt en naar de bewolkte lucht kijkt, waarop de eigenaresse tegen je zegt: it was clear this morning. Waarop we haar maar beleefd hebben gevraagd wanneer het voor haar precies ochtend is....