Buenos Aires! What a city!

Buenos Aires! Wat een stad! Na een flinke middagwandeling met backpack (wie verzint een spoorlijn dwars door een woonwijk met amper oversteekplaatsen? Een heus ommetje dus), kwamen we bij ons appartement aan. Zeg maar gerust woning, met 2 verdiepingen, volledige keuken, 2 keer balkon, goede matras, etc. A home away from home voor 9 dagen!

De volgende dag naar de begraafplaats gegaan. Begraafplaats? Ja, Recoleta Cemetery. Een bijzondere attractie -hoewel enigszins luguber- met prachtige gedenkstenen, standbeelden en eigenlijk complete kapelletjes van tientallen en honderden jaren oud, maar nog steeds in gebruik getuige recente bijzettingen. Everybody who was somebody ligt er. Wij hebben nog nooit iets gezien wat maar een beetje in de buurt komt en daarom een must-see!

Ook Evita ligt er, de grootste Argentijnse heldin. Zij heeft zich halverwege de vorige eeuw keihard ingezet (mede als first lady) voor de zwakkere Argentijnen en daarvoor ook talloze onderscheidingen (ook een Nederlandse!) gekregen. Het Evita Museum vertelt haar indrukwekkende verhaal, waarbij ze als 15-jarige uit een arm dorpje naar de grote stad vertrekt, acteert, vrouwenbeweging opzet, trouwt met een politicus en heldenstatus verkrijgt door de oprichting van weeshuizen, verpleeghuizen, scholen, etc en mede doordat ze op 33-jarige leeftijd overlijdt aan kanker. Impressive! Enige smetje is dat ze samen met haar man wel met ijzeren vuist regeerde (verdwenen tegenstanders enzo).

Argentijnen zijn dol op protesteren. De dwaze moeders kennen we allemaal, maar op hetzelfde plein is een constante demonstratie -met tent- van veteranen van de Falkland Oorlog (zeg dat hier nooit! Die eilandjes heten hier Malvinas). Verder hebben we 3 protestmarsen gezien en staat midden over het centrale plein continu hekwerk om het presidentiële paleis (Casa Rosada) af te kunnen sluiten. De grootste was op 1 mei, met duizenden mensen met enorme spandoeken (foto). Talloze spandoeken met Evita erop. Het protesteren gebeurt volgens onze gids zoveel, omdat Argentijnen verschillende keren door militaire regimes onderdrukt zijn en daarom veel vrijheid en democratie willen. 

Een heerlijk avondje was onze ervaring in Casa Felix; een closed door restaurant. Dat concept is eenvoudig. Je begint een restaurant, maar schrijft dat niet op de deur en laat alleen mensen binnen die gereserveerd hebben en serveert een set meal. Casa Felix is top. De gerechten waren geweldig en het gebruik van inheemse kruiden en groenten een dikke plus. Zelfs een cocktail met deze kruiden! De ambiance, de gastvrijheid, de wijn en de andere gasten maakten het helemaal af. De geïnteresseerden Kinney een lijst van closed door restaurants over de hele wereld bij ons opvragen.

Verder hebben we nog de wisseltruc. We wisten al dat het een goed idee was om cash naar Argentinië mee te nemen. Verder hadden we ons er al aan gestoord dat elke pinbeurt 4,50 kostte. Bij het informeren naar paardrijden (niet gedaan), was de wisselkoers peso's-USD 1:10, terwijl de werkelijke koers 1:8 was. Toen we een nacht bijboekten, kwam onze hostess ook met deze koers en legde uit dat in Argentinië sinds een jaar deze onofficiële wisselkoers bestaat en dat we beter die kunnen gebruiken, omdat anders geld toch maar naar de bank gaat. Zij wilde onze euro's en dollars ook best tegen deze koers omruilen, waardoor wij 20% koersverschil in onze zak konden steken. Zo gezegd, zo gedaan! En dit is het resultaat:

Wij vinden het nog steeds een heel bizar fenomeen. Het is een beetje te begrijpen als je de torenhoge inflatie (wij doen de prijzen in de Lonely Planet van 2 jaar geleden keer 2 en komen dan vaak goed uit) en de devaluatie van de munt (even fors) meeneemt. Anyway, we zijn inmiddels in Uruguay en gaan zoals jullie begrijpen even flink wat dollars hier pinnen (dat kan in Argentinië dus niet...)

La Boca is de arbeiderswijk, waar iemand ooit begonnen is met overtollige kleurige verf van een bouwproject op zijn balkon te smeren. De rest volgde zijn voorbeeld en het gevolg is een aantal straten met leuke kleurige huisjes (foto). Uiteraard uiterst touristisch tegenwoordig, met veel te veel verkopers die meteen je grootste amigo zijn. San Telmo kent een straatmarkt met van alles (antiek tot verse jus en armbandjes tot schilderijen) en tango op straat. Palermo heeft de luxe winkels en uitstekende restaurants.

Hoe was Buenos Aires verder nog? Het eten was uitstekend en de wijn zo mogelijk nog beter. Het Congreso (Tweede Kamer) ziet eruit als een theater. Het reservaat is de moeite niet waard, maar de oude haven met oud fregat, leuk kunst museum en uitstekende terrassen des te meer! Het Museum des Belles Artes is goed gevuld met Rembrandt, Cezanne, Monet, Manet, Rodin en vele anderen. De tango-show in Café Tortoni (150 jaar oud!) was prima voor de prijs-kwaliteitverhouding (wij betaalden niet veel....). De submarino (chocolate bar in hot milk) met churros is daar een aanrader, als was het maar vanwege de vorm van de reep (foto!).

Gisteren zijn we met de Buquebus (nee, dat is een boot) naar Colonia del Sacremento in Uruguay gevaren. Een heerlijke sleepy town, met een hagelwitte vuurtoren en straatjes en gebouwen uit 16/17-honderd. World Heritage! We zijn er ook maar even het Casino binnengestapt (elk gehucht in Argentinië en Uruguay heeft er een) en zijn met muntjes à 150 Uruguay peso's aan een gokkast gaan zitten. Na een matige start hadden we een topcombinatie en bleef het apparaat maar herrie maken. Het resultaat: 700 Uruguay peso's. Het avondeten was weer verdiend! 

We zitten nu in de verkeerde bus richting Montevideo. De verkeerde, omdat deze bij elke straathoek mensen in- en uitlaat